محیط کشت ها دارای انواع مختلفی می باشند و برای معرفی محیط کشت آزمایشگاهی ابتدا باید به سوال محیط کشت آزمایشگاهی چیست پاسخ دهیم. در این باره باید به شما بگوئیم که محیط رشد یا محیط کشت آزمایشگاهی مایع یا ژلی است که برای حمایت از رشد میکروارگانیسم ها یا سلول ها یا گیاهان کوچکی مانند خزه Physcomitrella patens طراحی شده است. انواع مختلفی از محیط برای رشد انواع مختلف سلول وجود دارد. دو نوع اصلی محیط رشد وجود دارد: محیط هایی که برای کشت سلولی استفاده می شوند، که از انواع سلول های خاص مشتق شده از گیاهان یا حیوانات استفاده می‌کنند، و کشت میکروبیولوژیکی که برای رشد میکروارگانیسم هایی مانند باکتری یا مخمر استفاده می شوند. متداول ترین محیط رشد برای میکروارگانیسم ها آبگوشت های مغذی و صفحات آگار هستند. گاهی اوقات محیط های تخصصی برای رشد میکروارگانیسم ها و کشت سلولی مورد نیاز است. برخی از موجودات، که ارگانیسم های سخت‌گیر نامیده می شوند، به دلیل نیاز های غذایی پیچیده، به محیط های تخصصی نیاز دارند. برای مثال، ویروس ها انگل های داخل سلولی اجباری هستند و به محیط رشد حاوی سلول های زنده نیاز دارند. لازم به ذکر است که کشت مشترک سلول ها در مدل های بافت آزمایشگاهی به طور گسترده ای برای مطالعه نحوه تعامل آن ها با یکدیگر استفاده می شود. این مدل ها برای نشان دادن انواع فرآیندها در بدن انسان مانند رشد، هموستاز، بازسازی و بیماری عمل می کنند. موفقیت یک فرهنگ مشترک به تعداد زیادی از عوامل بستگی دارد که آن را به یک کار پیچیده و مبهم تبدیل می کند. این مقاله مروری به چالش‌های کشت همزمان در مورد محیط کشت سلولی مورد استفاده در این مدل‌ها، به ویژه در مورد ترکیب، حجم و تبادل محیط می‌پردازد. تأثیر تبادل محیط بر روی سلول‌ها اغلب موضوعی نادیده گرفته میشود، اما به ویژه هنگامی که ارتباط سلولی از طریق عوامل محلول و وزیکول‌های خارج سلولی، به اصطلاح ترشح سلولی (CS) مورد مطالعه قرار می‌گیرد، مهم است. محیط کشت به طور منظم برای تامین مواد مغذی جدید و حذف مواد زائد تولید شده توسط سلول ها مبادله می شود. با حذف رسانه، CS های مهم نیز حذف می شوند. پس از هر تغییر محیط، سلول ها باید ارتباط خودکار و پاراکرین خود را از طریق این CS ها بازیابی کنند. این مقاله مروری همچنین امکان ادغام حسگرهای زیستی در فرهنگ‌های مشترک را مورد بحث قرار می‌دهد، به ویژه برای ارائه اطلاعات بلادرنگ در مورد ترکیب رسانه‌ها. به طور کلی، روشی که در حال حاضر از محیط کشت استفاده می شود، مجددا ارزیابی خواهد شد. مثال های ارائه شده در مورد مهندسی بافت استخوانی خواهد بود. قبل از اینکه امکان کشت سلول ها فراهم شود، از حیوانات برای مطالعه فیزیولوژی و پاتوفیزیولوژی انسان، به ویژه در صنایع پزشکی و داروسازی استفاده می شد.
مدل های حیوانی اغلب نتوانستند جنبه های مهم فیزیولوژی و پاتوفیزیولوژی انسان را به تصویر بکشند و بنابراین نتوانستند پاسخ های واقعی انسان را تقلید کنند. امکان کشت سلول های انسانی بینش ما را نسبت به وضعیت های سالم و بیمار بدن انسان افزایش داد. ابتدا سلول ها در تک‌لایه هایی کشت شدند که در برخی موارد فاقد پیچیدگی لازم برای مطالعه کامل بیماری ها و پاسخ به داروها بودند. مدل های سه بعدی ایجاد یک محیط سلولی نزدیک تر به ریز محیط طبیعی، افزایش پتانسیل برای پیش بینی پاسخ های فیزیولوژیکی و همچنین افزایش پیچیدگی را ممکن می سازد. به عنوان مثال، مدل های سه بعدی مختلف در شرایط آزمایشگاهی برای مطالعه استئوسیت ها اخیرا ایجاد شده اند که از محیط بومی آن ها تقلید می‌کنند و مورفولوژی و رفتار برتر را در مقایسه با فرهنگ های تک لایه نشان می دهند و توسعه آینده مدل های بیماری انسانی را امکان پذیر می سازند. البته لازم به ذکر است که فرآیند طراحی پروتکل ها برای کشت بافت گیاهی موفق، یک کار بسیار پیچیده است، زیرا عوامل متقابل بالقوه زیادی در این فرآیند وجود دارد. مواد گیاهی، شرایط کشت و مواد محیط کشت (مواد مغذی غیر آلی و آلی مانند کربوهیدرات ها، ویتامین ها و تنظیم کننده های رشد گیاه) عوامل تعیین کننده در کیفیت محصول نهایی به دست آمده در هر پروتکل کشت سلولی گیاهی (نهال های ریز تکثیر شده، جنین های سوماتیک، هاپلوئیدهای مضاعف و غیره). البته باید به شما بگوسیم که محیط کشت (Growth medium) یا محیط رشد یک محیط جامد، مایع یا نیمه جامد است که برای حمایت از رشد جمعیت میکروارگانیسم ها یا سلول ها تهیه شده است. محیط کشت بر اساس نیاز میکروارگانیسم ها حاوی مواد مغذی مختلفی است تا رشد آنها را تسهیل کند. دو نوع محیط کشت اصلی وجود دارد یکی از آن ها برای کشت سلولی مورد استفاده قرار می گیرد و دیگری برای کشت میکروبیولوژیکی که برای رشد میکروارگانیسم هایی مانند باکتری یا قارچ استفاده می شود. البته باید به شما بگوئیم که متداول ترین محیط های رشد برای میکروارگانیسم ها نوترینت براث و پلیت های جامد آگار هستند. محیط های های کشت تخصصی گاهی اوقات برای میکروارگانیسم ها یا سلول های خاص مورد نیاز هستند. بعضی از ارگانیسم ها که به عنوان ارگانیسم های مشکل پسند شناخته می شوند به دلیل نیازهای غذایی پیچیده به محیط های تخصصی احتیاج دارند. به عنوان مثال ویروس ها که انگل های اجباری داخل سلولی هستند و به ترکیباتی برای رشدی احتیاج دارند که در سلول های زنده موجود است.
برای کاربرد محیط کشت آزمایشگاهی نیز باید به شما بگوئیم که متداول ترین ماده مورد نیاز برای رشد میکروارگانیسم ها نوترینت براث (آبگوشت مغذی) یا محیط LB (آبگوشت لیزوژنی) است. محیط های جامد غالبا با آگار مخلوط می شوند و از طریق یک دستگاه پخش کننده استریل درون ظروف پتری دیش ریخته می شوند تا جامد شوند. این پلیت ها یک محیط جامد را فراهم می کنند که روی آن میکروب ها کشت می شوند. آنها همچنان جامد باقی می مانند، زیرا تعداد بسیار کمی از باکتری ها قادر به تجزیه آگار هستند. باکتری هایی که در محیط مایع رشد می کنند اغلب به حالت تعلیق کلوئیدی شکل می گیرند. تفاوت بین محیط رشدی که برای کشت سلولی مورد استفاده قرار می گیرد با محیطی که برای کشت میکروبیولوژیکی استفاده می شود این است که سلول های مشتق از ارگانیسم های کامل اغلب بدون افزودن هورمون ها یا فاکتورهای رشد که معمولا در داخل بدن وجود دارد، نمی توانند رشد کنند. در مورد سلول های حیوانی، این مشکل اغلب با اضافه کردن سرم خون یا جایگزینی سرم مصنوعی به محیط برطرف می شود. در مورد میکروارگانیسم ها چنین محدودیتی وجود ندارد، زیرا آن ها اغلب ارگانیسم های تک سلولی هستند. یک تفاوت عمده دیگر این است که سلول های حیوانی در محیط کشت غالباً روی یک سطح صاف که به آن وصل می شوند رشد می کنند و این محیط به شکل مایع تهیه می شود که سلول ها را در بر می گیرد. در مقابل، باکتری هایی از جمله اشرشیاکلی ممکن است در محیط جامد و یا در محیط مایع رشد کنند.
به زبان ساده تر برای معرفی حمحیط کشت آزمایشگاهی و پاسخ به سوال محیط کشت آزمایشگاهی چیست باید به شما بگوئیم که محیط کشت در اکثر آزمایشات میکروبیولوژیکی از اهمیت اساسی برخوردار است: از این ماده برای به دست آوردن کشت خالص، رشد و شمارش سلول های میکروبی و پرورش و انتخاب میکروارگانیسم ها استفاده می شود. بدون وجود محیط های با کیفیت، امکان دستیابی به نتایج آزمایش میکروبیولوژیکی دقیق و قابل تکرار کاهش می یابد. محیط کشت میکروبیولوژیکی ماده ای است که رشد، پشتیبانی و بقای میکروارگانیسم ها را میسر می کند. محیط کشت حاوی مواد مغذی، عوامل تقویت کننده رشد، منابع انرژی، نمک های بافر، مواد معدنی، فلزات و عوامل جامد کننده (برای محیط های جامد) است. محیط های کشت از قرن نوزدهم توسط میکروب شناسان مورد استفاده قرار گرفته است. حتی با افزایش استفاده از روش های سریع، اکثر تکنیک های موجود در آزمایشگاه کنترل کیفیت دارویی به محیط رشد احتیاج دارند. برای ارزیابی محیط های کشت، هیچ استاندارد مشخصی وجود ندارد. البته طیف وسیعی از محیط های مختلف کشت در دسترس است. انواع مختلف محیط های کشت، بر اساس وضعیت فیزیکی محیط، به طور زیر تقسیم می شوند: محیط کشت مایع، که معمولا آبگوشت نامیده می شود و محیط کشت جامد و نیمه جامد که معمولا آگار نامیده می شود. البته این نیز حائز اهمیت است که سپس می توان چنین محیط هایی را به دسته هایی از قبیل محیط رشد (طراحی شده برای رشد بیشتر میکروارگانیسم های هتروتروف)، محیط حمل و نقل (برای حفظ میکروارگانیسم ها)، محیط غنی سازی شده (محیط طراحی شده برای افزایش تعداد میکروارگانیسم های مورد نظر) و محیط رشد انتخابی تقسیم کرد. آزمایشگاه میکروبیولوژی دارویی بسته به کاربرد مورد نیاز از طیف وسیعی از محیط های کشت استفاده می کند. دو نوع عمومی رایج آن عبارتند از: نوترینت آگار یا آبگوشت، تریپتون سویا آگار یا آبگوشت. تریپتون سویا آگار (معادل محیط هضم کننده سویا کازئین) به طور گسترده ای برای بررسی محیط زیست استفاده می شود. از این محیط برای جداسازی و پرورش میکروارگانیسم های سخت رشد و سریع استفاده می شود.
آبگوشت سویا تریپتون برای آزمایش استریل بودن محیط و به عنوان یک آبگوشت جهت رشد عمومی در آزمایش های شمارش میکروبی استفاده می شود. انواع دیگری از محیط های مورد استفاده شامل محیط مایع تیوگلیکولات است که برای رشد باکتری ها (هوازی و بی هوازی) به عنوان بخشی از آزمون بررسی استریل شدن استفاده می شود. در مواردی که نیاز به بررسی های قارچی باشد، محیط هایی که معمولا مورد استفاده قرار می گیرند، سابورودکستروز آگار یا مالت آگار هستند. برای بررسی میکروبیولوژیکی آب، از محیط R۲A استفاده می شود. این یک محیط آگار حاوی کمی ماده مغذی است که برای کشت میکروارگانیسم های هتروتروف استفاده می شود. از سایر محیط ها برای شناسایی میکروبیولوژیکی ارگانیسم ها استفاده می شود مانند آگار خون دار که برای تعیین واکنش های همولیتیکی استافیلوکوک ها استفاده می شود. ساخت محیط ها یا در داخل آزمایشگاه انجام می شود (از فرمولاسیون آبگیری استفاده می شود) یا معمولا به صورت آماده خریداری می شود. در مواردی که محیط ها برای استفاده به صورت آماده خریداری می شوند، میکروبیولوژیست وظیفه دارد تا تولیدکننده محیط کشت را مورد بازرسی قرار دهد تا مطمئن شود در محیط تمیز تهیه شده باشد و یا به خوبی عمل استریل شدن صورت گرفته باشد. شما هم اکنون می توانید در صورت نیاز محیط کشت مورد نظر خود را با قیمت مناسب از فروشگاه آنلاین نرمال لابو به صورت غیر حضوری خریداری کرده و آن را در کمترین مزان ممکن از پرسنل این فروشگاه درب محل همراه با ضمانت اصلت کالا دریافت نمائید.
پس از معرفی محیط کشت آزمایشگاهی مظف هستیم انواع محیط کشت آزمایشگاهی را نیز به شما معرفی کنیم. محیط کشت های آزمایشگاهی محیط های جامد، نیمه جامد و یا مایع هستند که حاوی مواد مغذی برای رشد میکروارگانیسم های مختلف بوده و شرایط لازم برای رشد آنها را فراهم می کنند. میکروارگانیسم های مختلف برای رشد نیاز به شرایط مختلفی نسبت به یکدیگر دارند. به همین دلیل برای رشد آن ها نیز از محیط کشت های مختلفی استفاده می شود. محیط کشت اولیه برای میکروب شناسی بالینی به ۳ دسته اصلی تقسیم میشود. محیط‌های مغذی (nutritive)، افتراقی (differential) و انتخابی یا سلکتیو (selective). در این مقاله قصد داریم مروری بر این سه نوع محیط کشت داشته و مثال هایی از آنها را نیز بیان کنیم. پس اگر کنجکاو هستید بدانید چه محیط کشتی برای رشد میکروارگانیسم‌های مورد نظر شما مناسب است، در ادامه با ما همراه باشید. پیش از اینکه به سراغ معرفی محیط کشت مغذی، افتراقی و سلکتیو برویم، اجازه دهید مروری بر دلیل استفاده از محیط کشت‌ها داشته باشیم. همانطور که در قسمت مقدمه نیز گفته شد، محیط کشت‌ها شرایط رشد میکروارگانیسم‌های مختلف را ایجاد می‌کنند. در حقیقت اصول استفاده از محیط کشت این است که مواد مغذی و شرایط کشت به گونه ای کنترل شوند تا دمای خاص، هوا، نور و pH لازم برای رشد یک ارگانیسم فراهم شود و به این ترتیب عوامل بیماری زا که در نمونه وجود دارند، غنی شده و میزان آن ها افزایش یابد. لازم به ذکر است که محیط کشت مغذی در واقع به محیطی اطلاق میشود که از رشد بسیاری از میکروارگانیسم های مختلف، بدون تمایز جنس یا گونه، پشتیبانی می کند. محیط کشت‌های سلکیتو یا انتخابی، همانطور که از نامشان پیداست، محیط‌هایی هستند که تنها برای رشد میکروارگانیسم های خاصی استفاده می شوند. به این صورت که بسته به کاربرد و نوع ارگانیسم مورد نظر، به این محیط کشت ها موادی افزوده می شود که از رشد دیگر ارگانیسم های موجود در یک نمونه جلوگیری می کند. لازم به ذکر است که محیط کشت های افتراقی به چندین نوع مختلف باکتری اجازه رشد می دهند، اما حاوی ترکیباتی هستند که به جنس میکروبی (یا حتی گونه‌ها) اجازه می‌دهند از نظر بصری متفاوت گردند. البته باید به شما بگوئیم که به این ترتیب ارگانیسم یا گونه‌ی مورد نظر با ترکیبات اضافه شده (به عنوان مثال قندها) واکنش می‌دهد و این امر باعث میشود تا از نظر بصری در میان سایر انواع باکتریهای موجود در یک پلیت متمایز شود. استفاده از محیط کشت افتراقی امکان شناسایی سریع موجودات مورد نظر محققین را فراهم می‌کندکه برای بررسی محیط‌های بسیار مخلوط مانند مدفوع بسیار اهمیت دارد. برخی اوقات در آزمایشگاه‌های میکروبیولوژی، محققین از ترکیب ویژگی‌های انتخابی و افتراقی محیط کشت‌ها استفاده کرده و یک محیط کشت با هر دو ویژگی آماده می‌کنند. به طور مثال مانیتول سالت آگار (mannitol salt agar) یک محیط کشت انتخابی برای انتخاب استافیلوکوکوس است. اما به کمک آن می‌توان گونه‌های استافیلوکوک اورئوس (بر اثر تخمیر مانیتول) و یا استافیلوکوک اپیدرمیس (در صورت عدم تخمیر مانیتول) را نیز مشخص نمود. با پیشرفت علم در حوزه میکروبیولوژی از دهه ۱۹۷۰ میلادی، تکنیک‌های جدید در تشخیص مولکولی از جمله PCR، تعیین توالی DNA و متاژنومیکس ممکن است برخی از میکروبیولوژیست ها گمان کنند که این تکنیک‌ها برتر از تکنیک‌های سنتی و استفاده از محیط کشت‌ها هستند. اما باید به خاطر داشت که با وجود پیشرفت روز افزون ابزار های تشخیصی مولکولی، استفاده از محیط کشت های افتراقی و انتخابی، همچنان دارای مزایای خاصی است که در ادامه به برخی از آنها اشاره خواهیم کرد. ۱. یکی از مزایای آشکار استفاده از محیط کشت در آزمایشگاه‌ها، هزینه‌ی انجام یک آزمایش است. آزمایش تشخیصی مولکولی برای تفسیر نتایج به معرف های گران‌قیمت (به عنوان مثال آنزیم ها)، اتوماسیون اختصاصی یا تجهیزات نیمه خودکار، نرم افزار و حتی گاهی افراد متخصص نیاز دارند. درحالی‌که استفاده از محیط کشت هزینه کمتری داشته و یک استاندارد در حوزه‌ی آزمایشگاهی و میکروب شناسی بالینی محسوب میشود. ۲. علاوه بر این، ممکن است تکنیک‌های مولکولی در برخی موارد به اندازه محیط کشت ها حساس نباشند. به‌عنوان مثال، آغازگرهای متاژنومیک، حساسیت لازم برای تشخیص گونه‌های موجود در مدفوع که غلظت آنها بیش از غلظت ۱۰۵ باکتری در هر گرم است را ندارند. ۳. همچنین استفاده از محیط های کشت امکان جداسازی کلنی های خالص باکتری ها را فراهم می کند، که برای برخی از روش های میکروبیولوژیکی (به عنوان مثال، تست حساسیت، آزمایش بیوشیمیایی و نمونه سازی اهمیت بسیار بالایی دارند. ۴. علاوه بر این تکنیک های مولکولی گرچه ابزاری بسیار قدرتمند در تقویت DNA هستند، اما نمی توانند بین باکتری های زنده از باکتری های گذرا (transient bacteria) یا مرده تمایز قائل شوند. به همین دلیل، محیط کشت های افتراقی و انتخابی ابزار مهمی در آزمایشگاه میکروب شناسی بالینی محسوب می شوند. لازم به ذکر است که متداول ترین ماده مورد نیاز برای رشد میکروارگانیسم ها نوترینت براث (آبگوشت مغذی) یا محیط LB (آبگوشت لیزوژنی) است. محیط های جامد غالبا با آگار مخلوط می شوند و از طریق یک دستگاه پخش کننده استریل درون ظروف پتری دیش ریخته می شوند تا جامد شوند. این پلیت ها یک محیط جامد را فراهم می کنند که روی آن میکروب ها کشت می شوند. آن ها همچنان جامد باقی می مانند، زیرا تعداد بسیار کمی از باکتری ها قادر به تجزیه آگار هستند. باکتری هایی که در محیط مایع رشد می کنند اغلب به حالت تعلیق کلوئیدی شکل می گیرند. البته این نز حائز اهمیت است که تفاوت بین محیط رشدی که برای کشت سلولی مورد استفاده قرار می گیرد با محیطی که برای کشت میکروبیولوژیکی استفاده می شود این است که سلول های مشتق از ارگانیسم های کامل اغلب بدون افزودن هورمون ها یا فاکتورهای رشد که معمولا در داخل بدن وجود دارد، نمی توانند رشد کنند. در مورد سلول های حیوانی ، این مشکل اغلب با اضافه کردن سرم خون یا جایگزینی سرم مصنوعی به محیط برطرف می شود. می بایست از این نکته مطلع باشید که در مورد میکروارگانیسم ها چنین محدودیتی وجود ندارد، زیرا آن ها اغلب ارگانیسم های تک سلولی هستند. یک تفاوت عمده دیگر این است که سلول های حیوانی در محیط کشت غالبا روی یک سطح صاف که به آن وصل می شوند رشد می کنند و این محیط به شکل مایع تهیه می شود که سلول ها را در بر می گیرد. در مقابل ، باکتری هایی از جمله اشرشیاکلی ممکن است در محیط جامد و یا در محیط مایع رشد کنند. این نیز لازم به ذکر است که تمایز مهم بین انواع محیط های رشد تعریف شده و تعریف نشده بودن آن ها است. یک محیط کشت تعریف شده حاوی مقدار مشخصی از همه مواد تشکیل دهنده است. برای میکروارگانیسم ها محیط ها از عناصر کمیاب و ویتامین های مورد نیاز میکروب و به ویژه منابع کربن و ازت تشکیل می شوند. گلوکز یا گلیسرول اغلب به عنوان منبع کربن و نمک آمونیوم یا نیترات به عنوان منابع نیتروژن معدنی مورد استفاده قرار می گیرند. باید به شما بگوئیم که یک محیط کشت تعریف نشده حاوی ترکیبات پیچیده ای مانند عصاره مخمر یا هیدرولیزات کازئین است که از ترکیب بسیاری از مواد شیمیایی با نسبت نامعلوم تشکیل شده است. برخی از میکروارگانیسم ها هرگز در محیط تعریف شده کشت نشده اند. شما هم اکنون می توانید انواع محیط کشت آزمایشگاهی را با قیمت مناسب از نرمال لابو خریداری کرده و آن را در کمترین زمان ممکن از پرسنل این فروشگاه درب محل همراه با ضمانت اصالت کالا دریافت نمائید.
بهتر است پیش از خحرید محیط کشت آزمایشگاهی به شما بگوئیم که محیط کشت یکی از مهمترین عوامل تاثیر گذار در کشت بافت و یا کشت سلولی است. کشت سلولی ( بافت ) یکی از اصلی ترین تکنیک ها در علوم آزمایشگاهی، کشاورزی و پزشکی است. در کشت سلولی (بافت) قطعه ای از بافت ها یا سلول های بدن یک گیاه و یا حیوان، تحت شرایط خاص جدا شده و وارد یک محیط مصنوعی که برای بقا و رشد آنها مناسب است میشود. این محیط مصنوعی مناسب برای بقا و رشد، محیط کشت نام دارد. اصلی ترین و مهمترین مرحله در کشت سلولی (بافت) انتخاب محیط رشد مناسب برای کشت آزمایشگاهی است. محیط رشد یا محیط کشت، مایعی یا ژلی است که برای رشد میکروارگانیسم ها، سلول ها یا گیاهان کوچک طراحی شده است. محیط کشت سلول به طور کلی منبع مناسبی از انرژی و ترکیباتی است که چرخه سلول را تنظیم می کند. یک محیط کشت معمولی از مکمل اسید های آمینه، ویتامین ها، نمک های غیر آلی ، گلوکز و سرم به عنوان منبع عوامل رشد ، هورمون ها و عواملی دیگر تشکیل شده است. علاوه بر مواد مغذی، محیط به حفظ PH و اسمولالیته نیز کمک می کند. درباره تاریخچه محیط کشت نیز باید به شما بگوئیم که میکروب شناسی به لطف کشف و بهینه سازی محیط های کشت تا حد زیادی توسعه یافته است. اولین محیط کشت مصنوعی مایع توسط لوئیس پاستور در سال ۱۸۶۰ ایجاد شد. پیش از این، رشد باکتری ها در مواد روزانه مانند برخی غذاها مشاهده شده بود. این مشاهدات اهمیت محیط طبیعی باکتری ها و نیاز های تغذیه ای آن ها را در ایجاد محیط کشت برای جداسازی آن ها برجسته می کند. یک محیط کشت اساسا از عناصر اساسی (آب ، مواد مغذی) تشکیل شده است که باید فاکتورهای مختلف رشد را نیز اضافه کرد که مخصوص هر باکتری خواهد بود و برای رشد آن ها لازم است. درباره میکروب شناسی نیز باید به شما بگوئیم که میکروب ها از قدیمی ترین موجودات کره زمین می باشند ولی آخرین موجوداتی بودند که شناسایی شدند چون شناخت آنان بعداز ساختن میکروسکوپ امکان پذیر گردید . لذا میکروبشناسی یکی از علوم قدیمی جهان می باشد که انسان در طول تاریخ بدون آنکه کاملا آن را بشناسند، یا ازآن استفاده تکنیکی می کردند ( تولید ماست - پنیر- سرکه و ... ) و یا بعلت مرگ و میر از آن گریزان بودند ( بیماریهای مثل طاعون - آبله – وبا و ... ). میکروبشناسی مادر برخی علوم دیگر مثل ژنتیک، ایمونولوژی ، بیو تکنولوژی و... می باشد. لازم به ذکر است که رشته ی میکروبیولوژی به مطالعه میکروارگانیسم ها می پردازد، آن هایی که تک سلولی (single cell)، چند سلولی (cell colony) یا فاقد سلول (lacking cells) هستند.
میکروارگانیسم های یوکاریوتی دارای اندامک های متصل به غشا بوده و شامل قارچ ها و پروتیست ها هستند، در حالی که ارگانیسم های پروکاریوتی به طور معمول به عنوان فاقد اندامک های متصل به غشا طبقه بندی می شوند و شامل باکتری ها و آرکی ها هستند. میکروب شناسان به طور سنتی به فرهنگ، رنگ آمیزی و میکروسکوپ اعتماد می کردند. با این حال، کمتر از ۱٪ از میکروارگانیسم های موجود در محیط های مشترک را می توان به طور جداگانه با استفاده از وسایل فعلی کشت داد. میکروب شناسان اغلب به ابزار های زیست شناسی مولکولی مانند شناسایی مبتنی بر توالی DNA متکی هستند، به عنوان مثال توالی ژن ۱۶S rRNA که برای شناسایی باکتری ها استفاده می شود. لازم به ذکر است که رشته باکتری شناسی در قرن نوزدهم توسط فردیناند کوهن، گیاه شناس، تأسیس شد که مطالعات وی بر روی جلبک ها و باکتری های فتوسنتز باعث شد تا وی چندین باکتری از جمله باسیلوس و بگجیاتو را توصیف کند. کوهن همچنین اولین کسی بود که طرحی را برای طبقه بندی طبقه بندی باکتری ها تهیه کرد و اندوسپور ها را کشف کرد. لویی پاستور و رابرت کوچ همرزمان کوه بودند و غالبا به ترتیب پدران میکروبیولوژی مدرن و میکروب شناسی پزشکی محسوب می شوند. پاستور مشهور ترین مجموعه او با آزمایشاتی است که برای نفی نظریه تولید خود به خودی در آن زمان انجام می شود و در نتیجه هویت میکروب شناسی را به عنوان یک علم بیولوژیکی تقویت می کند. یکی از دانشجویان وی، بنیانگذار میکروبیولوژی دریایی محسوب می شود. پاستور همچنین روش هایی برای نگهداری غذا (پاستوریزاسیون) و واکسن ها علیه چندین بیماری مانند سیاه زخم، و با مرغ و هاری طراحی کرد. کوچ بیشتر به خاطر مشارکت در نظریه میکروب بیماری شناخته شده است، ثابت می کند که بیماری های خاص توسط میکروارگانیسم های بیماریزا خاص ایجاد شده اند. او یک سری معیارها را ایجاد کرد که به عنوان فرضیه های کوچ شناخته شده اند. کوچ یکی از اولین دانشمندانی بود که بر روی جداسازی باکتری ها در کشت خالص تمرکز کرد و در نتیجه چندین باکتری جدید از جمله مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، عامل ایجاد کننده سل را توصیف کرد. البته لازم به ذکر است که تکامل کشت باکتریایی از طریق مواد مورد استفاده برای کشت آن ها با توسعه اولین محیط کشت جامد توسط کوچ آغاز شد. نه تنها تولید کلنی های باکتریایی، بلکه امکان تصفیه یک کلون باکتریایی نیز فراهم شد. عامل اصلی ژل زنی مورد استفاده در محیط کشت جامد، آگار است. با این حال، برخی از محدودیت ها در استفاده از آگار به دلیل برخی از باکتری های بسیار حساس به اکسیژن که در محیط آگار رشد نمی کنند ، مشاهده شده است و گزینه های دیگری پیشنهاد و آزمایش شده است. سپس، کشف عوامل ضد میکروبی و اهداف خاص آن ها ظهور مواد های انتخابی را افزایش داد. این عوامل بازدارنده امکان از بین بردن باکتری های نامطلوب از میکروبیوتا و انتخاب باکتریهای مورد نظر را فراهم می کند. به لطف شناخت بهتر از محیط باکتریایی، امکان ایجاد محیط کشت جدید و شرایط کشت جدید، سازگارتر با برخی از باکتری های سریع که جداسازی دشوار است، وجود خواهد داشت. در پایان برای خرید محیط کشت آزمایشگاهی باید به شما بگوئیم که از محیط های تخصصی در شناسایی باکتری ها استفاده می شود و با رنگ ها، شاخص‌های pH یا آنتی‌بیوتیک ها تکمیل می شود .به محیط کشت هایی که از رشد میکروارگانیسم های ناخواسته جلوگیری کرده و با تأمین مواد مغذی و کاهش رقابت از رشد ارگانیسم مورد علاقه حمایت می‌کنند، محیط کشت انتخابی گفته میشود نمونه ای از یک محیط انتخابی مک مانکی آگار است. این ماده حاوی نمک های صفراوی و بنفشه کریستالی است که در رشد بسیاری از باکتری های گرم مثبت تداخل ایجاد کرده و رشد باکتری های گرم منفی، به ویژه انتروباکتریاسه را ترجیح می‌دهد. این گونه‌ها معمولا روده ای نامیده می شوند، در روده زندگی می کنند و با وجود نمک های صفراوی سازگار هستند. فرهنگ های غنی سازی رشد ترجیحی یک میکروارگانیسم مورد نظر را که نمایانگر کسری از ارگانیسم های موجود در یک تلقیح است، پرورش می‌دهد. البته لازم به ذکر است که باید توجه داشت که نتایج کشت حداکثر طی ۲۴ ساعت پس از کشت قرائت گردد. چه بسا پس از این مدت ممکن است واکنش های اسیدی قسمت شیبدار تغییر یافته و قلیایی گردد. قسمتی از این تغییر واکنش اسیدی به قلیایی مربوط به این است که ذخیره کربوهیدرات های موجود در محیط تماما مصرف شده که در این صورت باکتری به مواد پپتون دار محیط رو می آورد و همچنین مقدار ناچیز اسیدی که در اثر تخمیر گلوکز حاصل شده به سرعت در مجاورت هوا (قسمت شیبدار) اکسید شده و ما حصل قلیایی است. در عمق لوله نیز به سبب فشار کم اکسیژن واکنش اسیدی حاصل از تخمیر قند گلوکز و همچنان اسیدی باقی می ماند. شا هم اکنون می توانید در صورت نیاز خرید محیط کشت آزمایشگاهی را از فروشگاه آنلاین نرمال لابو با قیمت مناسب نهایی کرده و آن را در کمترین زمان ممکن از پرسنل این فروشگاه دریافت نمائید.
